Ένα δέντρο για μένα

Μαριάννα Κουμαριανού

Τι αγαπάει: τον αυθορμητισμό των παιδιών, τα παραμύθια, τα λουλούδια,
το χουχούλιασμα δίπλα στο τζάκι, το χουζούρι, να γράφει ιστορίες,
να ακούει τα ποτάμια να κυλούν, να περπατάει σε καινούργιους τόπους,
τις παρδαλές κάλτσες, όλα τα λαχανικά (εκτός από τα φασολάκια),
τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, τη μουσική,
να διαβάζει δίπλα στη θάλασσα, τους ανθρώπους που λάμπουν τα μάτια τους.
Όταν ήταν μικρή: σκαρφάλωνε παντού, μιλούσε με τα σπουργίτια,
πέρναγε ατέλειωτες ώρες χαϊδεύοντας τη γάτα της, ξεφλούδιζε κρεμμύδια,
έπαιζε πιάνο, χόρευε, έκλεινε την αδελφή της στην ντουλάπα,
ζωγράφιζε και έκανε τρύπες στους τοίχους του δωματίου της,
έκανε τσουλήθρα με το στρώμα του κρεβατιού της,
βαριόταν τα «σκέφτομαι και γράφω», αγαπούσε τα μαθηματικά
και ήθελε να μάθει να πετάει.

Ράνια Ηλιάδου

Σε ποια πόλη ζει: Θεσσαλονίκη.
Τι αγαπάει: Τους εφευρέτες, τους εξερευνητές, τους ονειροπόλους ποιητές,
τους ακροβάτες και τους θηριοδαμαστές, τη θάλασσα, τα γκρίζα σύννεφα,
τις σοκολάτες, τα χαρτιά και τα μολύβια της
και πιο πολύ από όλα αυτά τον γιο της.
Αν ένα μαγικό ραβδί εκπλήρωνε μια ευχή της, αυτή θα ήταν:
Να ταξιδεύει με ένα ιστιοπλοϊκό ψάχνοντας ανεξερεύνητα νησιά,
να ζωγραφίζει παραμύθια, να ταΐζει τους γλάρους, να ψαρεύει και να πλέκει
μακριά πουλόβερ για το νυχτερινό κρύο της θάλασσας.
Αυτόν τον καιρό: Σκηνοθετεί κόσμους παραμυθιών, ζωγραφίζει κάρτες
και τετραδιάκια, κόβει και ράβει υφάσματα και φτιάχνει κούκλες και κοσμήματα.