Παιδικό βιβλίο

Γιώργος Μπουμπούσης Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κιάτο, σε μια εποχή που τα παιδιά μπορούσαν να ακούνε ακόμα παραμύθια από τους παππούδες και τις γιαγιάδες, να παίζουν στις γειτονιές μέχρι αργά το βράδυ και να διαβάζουν βιβλία.
Από μικρός ήθελα να γράφω ιστορίες και να γίνω δάσκαλος. Έπαιρνα τα βιβλία του σχολείου μου και έκανα μάθημα σε αόρατους μαθητές. Οπότε, όταν μεγάλωσα, ακολούθησα το παιδικό μου όνειρο και έγινα δάσκαλος, για να κάνω επιτέλους μάθημα σε «πραγματικούς» μαθητές.
Επειδή όμως αγαπούσα πολύ τα παιδιά και ήθελα να τα καταλαβαίνω καλύτερα, συνέχισα τις σπουδές μου στην Ψυχολογία με εξειδίκευση σε εκείνη των παιδιών. Έμαθα, έμαθα, έμαθα… και τι δεν έμαθα!!! Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ποτέ δεν είναι αρκετά όσα μαθαίνεις για τα παιδιά, γιατί τα παιδιά πολύ απλά είναι «ανεξερεύνητα παραμύθια», που πάντα έχουν να σου πουν και κάτι άλλο.
Τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου τις περνώ δίπλα στους μικρούς μου φίλους. Νιώθω ότι ανήκω στους τυχερούς ανθρώπους, γιατί κάνω ακριβώς αυτό που αγαπώ… και νιώθω ακόμα πιο τυχερός, γιατί αισθάνομαι ότι με τόσα παιδιά γύρω μου… δεν θα γεράσω ποτέ!!! Λέτε να ’ναι έτσι;
Έχω γράψει τα βιβλία: Η αγάπη της Μυρμηγκίνας και του Τζίτζικα με εικονογράφηση της Βανέσσας Ιωάννου (2o βραβείο στον ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΙΒΒΥ, «ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ»), Μάτα, η γουρλομάτα μαύρη γάτα με εικονογράφηση της Μαριλένας Αγγελλίδου,
Η τάξη που νίκησε την κρίση! με εικονογράφηση του Θανάση Γκιόκα, Κερδιστανοί, Χανιστανοί και... μια χαδιάρα φάλαινα! με εικονογράφηση του Νίκου Γιαννόπουλου, Πιο πολύ κι από... βιντεοπαιχνίδι! με εικονογράφηση του Χρήστου Δήμου, Γράμμα στον μπαμπά και τη μαμά που μαλώνουν με εικονογράφηση της Μαριάννας Φραγκούλη.
Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.

Μαριλένα Αγγελίδου Γεννήθηκα στην Αυστρία, κάποια στιγμή μετακόμισα στη Γερμανία, μετά ταξίδεψα νότια, στη Θεσσαλονίκη, το ξανασκέφτηκα…, επέστρεψα στη Γερμανία, αλλά μου έλειψε ο ήλιος και η θάλασσα και ήρθα ξανά στην Ελλάδα, στην Αθήνα.
Ε, είπα να δοκιμάσω και μια άλλη ήπειρο και έτσι έμεινα στην Αμερική 5 χρόνια.
Τελικά, το μεσογειακό μου ταμπεραμέντο δεν με άφησε και… εγκαταστάθηκα στην Ελλάδα, μόνιμα!
Το πρώτο σημαντικό πράγμα που κράτησα στα χέρια μου ήταν μια μπάλα του μπάσκετ.
Ασχολήθηκα επαγγελματικά με το άθλημα δέκα χρόνια και μετά το άλλαξα… σε «ποντίκι», δουλεύοντας σε διαφημιστική εταιρεία.
Τώρα, κρατώντας πάντα και το «ποντίκι», το αλλάζω πού και πού με ξυλομπογιές, πινέλα και κάρβουνο…
Εικόνες, συναισθήματα και σκέψεις μεταμορφώνονται στο χαρτί και στον υπολογιστή.
Έτσι, δημιουργώ έναν δικό μου, μοναδικό κόσμο…
Θυμάστε τη Μαίρη Πόπινς;