Συγγραφείς

Ειρήνη Πουλάκου

Κάποια πρωτομαγιά άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου στον κόσμο.
Οι μυρωδιές της άνοιξης με τύλιξαν και με παρότρυναν ν’ αγαπήσω την φύση. Η ομορφιά της με έκανε να μην αποχωρίζομαι εύκολα το μολύβι μου… Μου άρεσε να γράφω και να ζωγραφίζω. Γέμιζα, λοιπόν σελίδες, χαρτιά που με ταξίδευαν σε έναν άλλο κόσμο, που έδειχνε ομορφότερος από αυτόν που ζούσα. Και προσπαθούσα να βάζω σ’ αυτόν τον κόσμο τα παιδιά, να τους ανοίγω παράθυρα, για να τον βλέπουν.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια μάθαινα καινούρια πράγματα. Άρχισα να ακούω τη γαλλική γλώσσα και την αγάπησα όπως τη δική μου. Μαθαίνοντάς την, ταξίδευα μαζί της και αργότερα ήθελα να παρασύρω και τους μαθητές μου να κάνουν το ίδιο, χωρίς να σταματούν.
Έτσι κυλούσε η ζωή μου… με την αγάπη της μάθησης και των παιδιών. Και μια μέρα έφερα στον κόσμο το δικό μου παιδί, ένα κορίτσι που είναι το ομορφότερο δώρο που μου χαρίστηκε.