Πανεπιστημιακά

Η εισαγωγή των ψηφιακών μέσων στην εκπαίδευση αποτελεί επιτακτική ανάγκη στις σύγχρονες κοινωνίες, οι οποίες, υπό την επίδραση της αλματώδους τεχνολογικής ανάπτυξης, μετασχηματίζονται με ταχείς ρυθμούς. Οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να διευκολύνουν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, να ενισχύσουν τον ρόλο του εκπαιδευτικού, την επικοινωνία και, επομένως, τη μαθησιακή διαδικασία και στο μάθημα της Θρησκευτικής Αγωγής.
   Η διδακτική του μαθήματος της Θρησκευτικής Αγωγής σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον παρουσιάζει ιδιαιτερότητες και τα διδακτικά μοντέλα που εφαρμόζονται πρέπει να επιλέγονται σύμφωνα με τη λειτουργικότητά τους τόσο σε έναν διαδικτυακό χώρο όσο και μέσα σε μια αίθουσα διδασκαλίας αλλά και σύμφωνα με το περιεχόμενο και τους στόχους του μαθήματος. Είναι σημαντικό να είναι ευέλικτα και να προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες και στις εξελίξεις της Θρησκευτικής Αγωγής.
   Στην παρούσα μελέτη αναλύονται τα χαρακτηριστικά των ψηφιακών μέσων που μπορούν να αξιοποιηθούν στη διδασκαλία της Θρησκευτικής Αγωγής και τα κριτήρια της επιλογής ή του συνδυασμού τους, που καθορίζονται από τη διδακτική φιλοσοφία του μαθήματος, τις απαιτήσεις παρουσίασης και δόμησης του συγκεκριμένου διδακτικού αντικειμένου, τις δεξιότητες που απαιτείται να αναπτύξουν οι μαθητές και τις δυνατότητες των εκπαιδευτικών. Παρουσιάζονται συγκεκριμένες δραστηριότητες που μπορούν να πραγματοποιηθούν κατά τη διδακτική διαδικασία και περιλαμβάνουν αξιοποίηση του Διαδικτύου και ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού, εκπαιδευτικά παιχνίδια καθώς και συμμετοχή σε αντίστοιχα ευρωπαϊκά προγράμματα.