Παιδικό βιβλίο

Σοφία Γραμμόζη-Σωπίκη

Γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων και ζει στην Ανατολή Ιωαννίνων. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός με βαθιά αγάπη στην παιδική λογοτεχνία, την οποία υπηρετεί με απόλυτο σεβασμό στο παιδί.
Έχει γράψει τα βιβλία: Το Ονειρόπαιδο, Η χάντρα η ασημένια η χρυσομαλαματένια (έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς), Η Μελένια και η Νεράιδα της Αγάπης (Γ΄ Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών), Τα… μεγάλα μάτια της Αλ… (Βραχεία Λίστα για τα βραβεία του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 2018), Η επιστροφή του βασιλιά Γιγαντόκαρδου (μεταφρασμένο και στα γερμανικά), Μαμά, χάρισέ μου λίγο ουρανό, Συζητώντας με ποιήματα.
Το διήγημά της «Το τίμημα» (Έπαινος Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και Β΄ Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών) συμπεριλήφθηκε στο Ηπειρωτικό Ημερολόγιο Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών 2016.
Συμμετέχει στο συλλογικό έργο Η Ελλάδα που αγαπώ – Ήπειρος: έξι συγγραφείς, έξι διηγήματα με φόντο την Ήπειρο με το διήγημά της «Η υπόσχεση».
Έχει συμμετάσχει με διηγήματά της σε συλλογικά λογοτεχνικά έργα της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.
Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Εταιρείας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου και της O.M.E.P (Παγκόσμια Οργάνωση Προσχολικής Αγωγής, στο παράρτημα Ιωαννίνων).

Μαρία Μανουρά Η Μαρία Μανουρά γεννήθηκε μια βαρυχειμωνιάτικη μέρα στην Αθήνα, αλλά προτιμά την άνοιξη. Τα κελαϊδίσματα τής θυμίζουν τον τόπο που αγάπησε πιο πολύ ως τώρα, το χωριό της στους πρόποδες της μαγευτικής Οίτης.
Όσο μεγάλωνε, όλοι της έλεγαν να γίνει γιατρός, αφού «τα ’παιρνε τα γράμματα»… Το ένστικτό της, όμως, την οδήγησε στην Αρχιτεκτονική του Ε.Μ.Π. Τώρα ξέρει πως ήταν σωστή επιλογή. Έμαθε κάτι πολύτιμο: πώς να οργανώνει το χάος, πώς να χτίζει από το μηδέν. Μα δεν ήταν αρκετό… Έλειπε το χρώμα.
Στα 24 χρόνια της συνειδητοποίησε αυτό που είπε ο Ιπποκράτης: «Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή» (κι ύστερα οι Λατίνοι: Ars longa, vita brevis). Μάλλον ήταν ο οιωνός της παιδικής ηλικίας… Έτσι πήρε την απόφαση να δοκιμάσει την τύχη της στον Τομέα της Ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Και το ταξίδι ξεκίνησε…
Από το 2014 εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Νιώθει ευτυχής και ευγνώμων για τους άπειρους κόσμους που μπορεί πλέον να δημιουργήσει από την αρχή, χωρίς πολεοδομική άδεια και με την ακριβότερη πρώτη ύλη: το ανθρώπινο θυμικό.
Ίσως κάποτε γράψει δικά της βιβλία, ίσως όχι. Μερικά απογεύματα ονειρεύεται να στήσει μια βιοτεχνία παιχνιδιών. Κάθε παιγνίδι, λέει, θα έχει δικό του όνομα και δικό του ελάττωμα. Αισθάνεται πως το ωραίο ξεπερνά την όμορφη όψη και το ορθώς καμωμένο. Γι’ αυτό, πάλι, της αρέσουν οι ελεύθεροι άνθρωποι, ακόμη κι όταν είναι πολιορκημένοι. Κι αν της ζητήσεις μια συγκινητική λέξη, θα σου πει το «ευχαριστώ».
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Προς το παρόν…